Είναι κάποιες φορές που το σκοτάδι αποκτά ιδιαίτερη σημασία, ιδιαίτερα όταν φωτίζεται από το αμυδρό φως της πανσελήνου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λειτουργεί σχεδόν σαν φως λαμπρό, που χαρίζει μιαν άλλη αίγλη στο συνηθισμένο τοπίο.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Ολυμπίας, είναι αυτόφωτος και διατηρεί την λάμψη του είτε στο φως του ηλίου, είτε στο σκοτάδι. Υπό το φως της πανσελήνου όμως, γίνεται πιο μαγικός, πιο «μυστικιστικός», φωτίζοντας τις σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Η πανσέληνος στην Ολυμπία, έχει από χρόνια καθιερωθεί ως ο πλέον ιδανικός τόπος για να μπορέσει να νιώσει κάποιος την μαγεία της. Πέρα από την «εκκοσμίκευση» της συγκεκριμένης μέρας – ή καλύτερα νύχτας – με την υψηλής αισθητικής συναυλία στο αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου, το αίσθημα που σε κυριεύει όταν αρχίζεις την περιπλάνηση ανάμεσα στα ημιφωτισμένα μάρμαρα, είναι μια απροσπέλαστη εμπειρία.
Ξεκινώντας από την είσοδο που βρίσκεται κοντά στο «Πρυτανείο», τον χώρο εστίασης των αρχαίων αθλητών και φιλοξενουμένων κατά την διάρκεια των Αρχαίων Αγώνων, τα «ΟΛΥΜΠΙΑ», κατηφορίζεις στην Ιερά Άλτι, έχοντας δεξιά σου το Γυμνάσιο και την Παλαίστρα, ενώ λίγο πριν τα ξύλινα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Αρχαίο Στάδιο, ξεπροβάλλουν οι αναστηλωμένες κολώνες Ιωνικού ρυθμού του «Φιλιππείου», αφιέρωμα των Μακεδόνων στον πατέρα «Θεών τε και ανθρώπων», τον Δία.
Στρίβοντας αριστερά, περνάς κάτω από το επιβλητικό ανάστημα των Ιωνικών κιόνων και συναντάς τους συγκριτικά ογκοδέστερους Δωρικούς κίονες του «Ηραίου». Εκεί «φυλάχτηκε» από τις επιδρομές και τις καταστροφές το θεσπέσιο άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη, το σύμβολο και χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της Ολυμπίας!
Οι σκοτεινές φιγούρες των κιόνων διαγράφονται στον μισοφωτισμένο ουρανό και για μια στιγμή υποψιάζεσαι το λαμπρό μέγεθος του αρχαίου ναού, του δεύτερου σε μέγεθος και αξία μετά τον Ναό του Διός που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στα δεξιά σου, πίσω από τον λοφίσκο του «Πελόπιου». Από τον θαυμαστό ναό, που φιλοξενούσε το ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου, το χρυσαλεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, ξεχωρίζει στο σκούρο στερέωμα ο μοναδικός αναστηλωμένος κίονας της περίστασης, ύψους δέκα μέτρων.
Συνεχίζοντας, έχοντας προσπεράσει το «Μητρώον», ναό αφιερωμένο στην Ρέα, με τους «Θησαυρούς» να απλώνονται αριστερά σου μέχρι και την είσοδο του Σταδίου, δεν μπορείς παρά να γυρίσεις το βλέμα σου λίγα μέτρα δεξιά, ακριβώς μπροστά από την «Στοά της Ηχούς» για να θαυμάσεις τον αναστηλωμένο σπάνιο κίονα εννέα μέτρων, αφιέρωμα των Πτολεμαίων! Για την ανακατασκευή του, μεταφέρθηκαν ακόμα και τα θραύσματα που βρίσκονταν μέχρι στιγμής στο Μουσείο του Βερολίνου!
Εκεί όμως που πραγματικά νιώθεις δέος, είναι το Αρχαίο Στάδιο! Απλωμένο στους πρόποδες του ιερού Κρονίου λόφου, ήταν ο χώρος που γεννήθηκε και μεγαλούργησε το πνεύμα του αθλητικού ιδεώδους και το λίκνο των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Από την είσοδό του, την «Κρύπτη», αρχίζεις να νιώθεις μια ανυπομονησία. Και φτάνοντας εκεί, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ανηφορίσεις έστω λίγο στα πρανή, για να το δεις σε όλη του την μεγαλοπρέπεια και μορφή.
Η Ηλεία έχει πλέον θεσμοθετήσει την γιορτή της τελευταίας πανσελήνου του Αυγούστο και την γιορτάζει στα 4 σημαντικότερα αρχαιολογικά της μνημεία (Ολυμπία, Ήλιδα, Επικούριος Απόλλων και Χλεμούτσι), ενώ φέτος προστέθηκε και ο Πύργος, με μια ξεχωριστή συναυλία όπως αρμόζει στη μέρα και στον χώρο, στον πεζόδρομο του Αρχαιολογικού του Μουσείου (Παλαιά Δημοτική Αγορά).
Πουθενά όμως – και αυτό είναι διαπίστωση όλων όσων παρακολουθούν τις εκδηλώσεις – δεν νιώθεις πραγματικά πως «κάτι συμβαίνει» εκτός από την Ολυμπία! Η αίγλη του παρελθόντος, συνυφασμένη με την παγκόσμια αξία της στις ψυχές μας, ήταν είναι και θα είναι το σημείο αναφοράς ολόκληρης της Ηλείας και το απόλυτο κόσμημά της! Η πανσέληνος του Αυγούστου απλά αναδεικνύει την μυσταγωγική ομορφιά της, σε υποβάλλει σε μια διαχρονική τελετουργία «μύησης» του πνεύματος και της διανόησης, παράλληλα με την «μοντέρνα» και εορταστική προσέγγιση!
papaioannouphotography.com 