Ζωγραφικη

«Έχεις τα χρώματα, έχεις τα πινέλα, πιάσε και ζωγράφισε τον κόσμο που θες να ζήσεις». Αυτή η φράση του Νίκου Καζαντζάκη, είναι για μένα μια αλήθεια μεγάλη. Είναι ίσως και ο πραγματικός λόγος που ένιωσα από παιδί την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από τη ζωγραφική. Ξεκίνησα από τα 12 όταν με «λάδια» ζωγράφισα (αντιγράφοντας) έναν πίνακα του Φρανσουά Μπουσέ (Francois Boucher) με τον τίτλο «Το λουτρό της Αρτέμιδας». Στα 30 και πλέον χρόνια από τότε, έχω ζωγραφίσει πορτραίτα, νεκρά φύση, σουρεαλιστικά, τοιχογραφίες και για ένα σχετικά μικρό διάστημα, αερογραφίες και ζωγραφική σε ύφασμα και ξύλο.

Φωτογραφία και ζωγραφική.

Πριν την ανακάλυψη της φωτογραφίας, η ζωγραφική ήταν ο μόνος τρόπος απεικόνισης κάποιου θέματος, είτε υπήρχε στον φυσικό κόσμο είτε στη φαντασία του ζωγράφου. Η φωτογραφική τέχνη έγινε κατά κάποιον τρόπο, ο συνεχιστής της. Αρκετοί φωτογράφοι, χρησιμοποιούν τεχνικές γνωστών ζωγράφων, μιμούμενοι το φως που έριχναν στα πρόσωπα ή στα αντικείμενα που ζωγράφιζαν. Αυτές οι δύο τέχνες είναι για μένα αλληλένδετες και αλληλοσυμπληρούμενες.

 

© Δημήτρης Παπαϊωάννου