Τα βήματά τους σιωπηλά και όμως σίγουρα… Χρόνια στη μουσική και στους ήχους της, αδιάκοπα προσπαθώντας να διατηρήσουν την «κοινή συνιστώσα» πηγαίου ταλέντου, έμπνευσης και πειραματισμού, είναι προφανές πως ωριμάζει συνεχώς μέσα τους η αγάπη γι’ αυτήν, κάθε φορά που τυχαίνει να τους ακούς να παίζουν.
Ο λόγος για το συγκρότημα «Ελεύθερη Πτώση». Αντώνης Αντωνόπουλος (κιθάρα), Δημήτρης Πανδής (τύμπανα), Γιάννης Βόλλαρης (μπάσο) και η νέα φωνή του συγκροτήματος, Νίνα Νικολοπούλου.
Ως support group στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, άνοιξαν την αυλαία της συναυλίας, κρατώντας το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο, μιας και ο καλλιτέχνης της βραδιάς, για λόγους που όπως είπε είχαν να κάνουν με την κακή κατάσταση των δρόμων μας, άργησε στο ραντεβού με τους θαυμαστές του.
Τα 10 περίπου τραγούδια που εκτέλεσε η αγαπημένη μπάντα του Πύργου, ήταν εφάμιλλα των πρωτότυπων εκτελέσεων, αποδεικνύοντας ότι ο επαγγελματισμός δεν είναι μόνο γνώρισμα των επαγγελματιών. Αν και ερασιτεχνική καθ’ όλη την πορεία της μέχρι σήμερα, η «Ελεύθερη Πτώση» ακολουθώντας αντιθέτως του ονόματός της, ανοδική πορεία στη μουσική, χαρακτηρίζεται από συνέπεια, οργάνωση και πολύ σκληρή προσπάθεια. Χαρακτηριστικά δλδ. επαγγελματιών.
Μια ώρα πριν τελικά ο Βασίλης εμφανιστεί στη σκηνή, χάρισαν στο κοινό μουσικές μελωδίες από διαφορετικά μεταξύ τους μουσικά ρεύματα, ικανοποιώντας πέραν του δέοντος το αυτί μας.
Τους αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια και βέβαια η αγάπη μας, όπως αξίζουν την αγάπη όλοι εκείνοι που χωρίς να παρασύρονται από τα λαμπιόνια και τα χλιδάτα κατασκευάσματα μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, μένουν σταθεροί σε αξίες και πιστεύω. Τραγουδούν για την αγάπη, αν και δεν διστάζουν να δείχνουν πως και θυμό έχουν και αγανάκτηση και πικρίες, παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν ως αιώνιοι έφηβοι να τραγουδούν για να θυμίζουν στους άλλους πως το μόνο που είναι διαχρονικό είναι να μπορείς να ανακαλύπτεις την αξία και την ουσία των πραγμάτων και όχι να θαμπώνεσαι από την λάμψη τους.
Ένας από εκείνους που πραγματικά μιλάει στις καρδιές μας είναι και ο Βασίλης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, εκείνο το γελαστό παιδί με το κοντομάνικο κόκκινο μπλουζάκι και τα ατίθασα μαλλιά, εκείνος ο Αρκάς με το τζιν και τη φωνή που σε ανατριχιάζει ακόμα, όταν τραγουδάει στο «Φοβάμαι», «Σ’ ακολουθώ» «Σεμπάστιαν» «Κουρσάρο»…
1982 – 2014…
32 χρόνια έφηβος μέσα μας εκείνος, 32 χρόνια μέσα μας έφηβοι και εμείς μαζί του…
Καλή αντάμωση ξανά και σε σένα Βασίλη…
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2014 Δημήτρης Παπαϊωάννου
papaioannouphotography.com 