Ένας χρόνος
Πόσα δάκρυα, πόσοι πόθοι
Πόσες επιθυμίες, ανέκφραστες, απραγματοποίητες…
Ζω την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία
Προσπαθώ, να μην χάνω την ουσία της
Μα αυτή δεν με λογαριάζει
Κινείται αυτόνομα, περνάει, φεύγει…
Η Ελπίδα θα παραμείνει εδώ
Πάντα κοντά μου, μέσα μου
Και θα μου θυμίζει πάντα
Να μην την χάνω…
Ζω την κάθε μου στιγμή με αυτήν
Ξέροντας ότι αυτή ποτέ δεν θα με εγκαταλείψει
Ξέροντας πως αυτή με θρέφει
Μαθαίνοντας από αυτήν να μην περιμένω
Αλλά να συνεχίζω…
Να μην εγκαταλείπω
Αλλά να συνεχίζω όρθιος να προχωρώ
Στο μονοπάτι της Ζωής
Εκείνο που μου χάρισε απλόχερα η ίδια…
◊
Η πρώτη μέρα του χρόνου, του Νέου, του Αισιόδοξου, του Παρόντος…
Φωτογράφισα το πρώτο φως της μέρας και το τελευταίο…Σβήνοντας, άφησε πίσω του την εικόνα…
Μπλε: δροσιστικό, μαλακό, ασφαλές, ευαίσθητο και ειρηνικό…
Πορτοκαλί: υγεία, ακμή, δίψα, επιθυμία, πόθος, περιπέτεια…
Καλότυχο…
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2014 Δημήτρης Παπαϊωάννου
