Παρουσίαση βιβλίου της Ιλεάνας Κλοκώνη
«Αξίες Ολυμπιακές! Από την Ολυμπία…προς όλο τον Κόσμο! Ένα μαγικό ταξίδι!»
«Νομίζω ότι τώρα κατάλαβα την πραγματική αξία των Ολυμπιακών Αγώνων», λέει η Νίκη. «Οι αθλητές απ’ όπου κι αν προέρχονται, ακόμα και αν βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μαθαίνουν να συνεργάζονται, να κατανοούν, να βοηθούν ο ένας τον άλλον και να δημιουργούν καινούριες φιλίες που μπορεί να βοηθήσουν να έρθει η ειρήνη ανάμεσα στις πόλεις τους».
Ένα παραμύθι για παιδιά, που όμως δεν απευθύνεται μόνο σε αυτά. Αν αναλογιστούμε πως το παιδί που έχουμε πάντοτε μέσα μας, είναι διψασμένο για νέα πράγματα, για νέα ακούσματα, για εμπειρίες, είναι σίγουρο πως και σε εμάς τους ενήλικες, μπορεί μόνο καλό να κάνει το να ενστερνιστούμε και να κατανοήσουμε την αξία που τόσο απλοϊκά μα συνάμα τόσο ουσιαστικά περιγράφεται στο παραμύθι της Ηλείου συγγραφέα και Διευθύντριας ΕΘΝ.Ο.Α., κας Ιλεάνας Κλοκώνη.
Η διαχρονική αξία των ιδεωδών των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι εφαρμόσιμη σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Σε κάθε στιγμή και σε κάθε πράξη μας, είναι δυνατόν – και αναγκαίο σίγουρα – να δρούμε με βάση τις αξίες αυτές. Πόσο καλύτερη ια μπορέσει να γίνει η κοινωνία μας, αν τα άτομα, οι πολίτες της, στην καθημερινότητά τους, βασίζουν τις πράξεις τους σε ιδανικά όπως η φιλία, η συνεργατικότητα, η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός; Αξίες που αν γίνουν κτήμα και συνειδητοποιηθούν απ’ τα πρώτα παιδικά χρόνια, ποτέ δεν φεύγουν και μπορούν πάντα να γίνονται ο φωτεινός οδηγός κάθε πράξης και δραστηριότητάς μας.
Χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι έχουν εκτιμήσει τις αξίες αυτές, έχουν μάθει πια την αξία τους, όσο και αν είναι δύσκολο ή δεν θέλουν να εφαρμόσουν. Δεν είναι η εποχή μας χειρότερη από άλλες παλιότερες. Και στο παρελθόν, υπήρξαν φάσεις όπου όσο και αν κάποιοι προσπαθούσαν να «περάσουν» τις αξίες αυτές, ήταν δύσκολο και πολλές φορές ανέφικτο, ακόμα και μέσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου, αθλητές και χορηγοί, παρατύπησαν και παρανόμησαν, αθέτησαν τα ιδεώδη και τους κανονισμούς. Πάντα όμως υπερτερούσε το δίκιο και το αγαθό. Και πάντοτε η τιμωρία ήταν αναπόφευκτη, για τον απλούστατο λόγο πως, κάνοντας μια άδικη πράξη (ύβρις), προκαλείς μόνος σου την σοφή Νέμεση, και κατά συνέπεια την τιμωρία σου από τον πατέρα των Θεών, τον Δία.
Ο λόγος που όλα αυτά γίνονταν και εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα, είναι ένας: η άγνωστη όσο και «σκοτεινή», φύση του ανθρώπου.
Δεν μπορείς να περιμένεις αυτόματα από όλους να κατανοήσουν ή να αλλάξουν, δεν γίνεται, όσο και αν τους πιέσεις ή τους εξαναγκάσεις να πράξουν το «καλόν καγαθόν» των αρχαίων προγόνων μας. Ποτέ δεν θα μπορέσει να υπάρξει απόλυτα η καλοσύνη και η αγάπη, ποτέ δεν θα επιτευχθεί σε κάθε ανθρώπινη ψυχή το ζητούμενο της ενάρετης ζωής, επειδή ακριβώς η ανθρώπινη ψυχή είναι τόσο άγνωστη και ως εκ τούτου, απρόβλεπτη και απρογραμμάτιστη. Ίσως όμως αυτό να είναι τελικά και η ουσία μας ως ανθρώπινο είδος. Υπάρχει μέσα μας το καλό και το κακό σε ίδιο βαθμό. Ο τρόπος που το διαχειρίζεται ο καθένας μας, οι επιλογές που κάνει στη ζωή τους, ο βαθμός συνειδητοποίησης και αυτογνωσίας τους και περισσότερο απ’ όλα αυτό που λέμε «καλλιέργεια», «παιδεία» του, θα καθορίσει ανάλογα την πορεία του και τον τρόπο που θα χειριστεί την ύπαρξή του σε σχέση με τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. η σημασία της παιδείας στην ανθρώπινη ζωή, είναι αναμφισβήτητη, εφ’ όσον η παιδεία έχει τελικό στόχο την ανύψωση του ανθρώπου από το άτομο σε πρόσωπο με γνώση και ευαισθησία , με κρίση και ανθρωπιά, με εσωτερική καλλιέργεια και κοινωνική συνείδηση.
Όμως, ακόμα και αν όλοι βλέπουμε τη δύναμη που έχουν και ασκούν οι κακές δυνάμεις μέσα μας και αντιλαμβανόμαστε την δυσκολία του να ξεφύγουμε εύκολα από αυτές, υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας που επιλέγουν, όχι μόνο να κάνουν το καλό, αλλά εκφράζουν τον καλό – ή για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, τον καλύτερο – εαυτό τους, δρώντας με βάση τα καλύτερα στοιχεία του, αυτά της προσφοράς και της ενσυνείδησης. Άνθρωποι που ακόμα και αν έχουν ζήσει και οι ίδιοι κακές στιγμές και εμπειρίες, στερήσεις και δυσκολίες, αρνητικές και κακές στιγμές και εμπειρίες, εν τούτοις φιλιώνουν μέσα τους μαζί τους, τις βάζουν ευγενικά στην άκρη ξα αποφασίζουν να κάνουν καλές πράξεις, δίνοντας πρώτοι αυτοί το παράδειγμα. Αυτοί οι άνθρωποι, απευθύνθηκαν πρώτα στον εαυτό τους, τον γνώρισαν και αναγνώρισαν τις αδυναμίες και τα λάθη του και αποφάσισαν πως επειδή τον θέλουν όσο το δυνατόν καλύτερο, όσο το δυνατόν πιο ειλικρινή και όσο το δυνατόν πιο αληθινό, να μεταδώσουν αυτό που έχουν νιώσει και στους υπόλοιπους. Και επειδή τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στην διαδικασία της μάθησης, εύστοχα απευθύνονται σε αυτά, προσπαθώντας να γίνουν αντιληπτά τα όσα εκείνοι έχουν αποδεχθεί μέσα τους ως στάση ζωής.
Εμείς οι υπόλοιποι, έχουμε τότε μια και μόνη υποχρέωση: να βοηθήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, αυτοί οι άνθρωποι να επιτύχουν στο έργο τους, να καταφέρουν να επικοινωνήσουν της ιδέες τους και να σταθούμε αρωγοί της προσπάθειάς τους – αν όχι μιμητές τους -, με τις δυνατότητες που ο καθένας έχει. Η αξία της προσφοράς, είναι ο καθοριστικός παράγοντας, που σε κάθε εποχή και σε κάθε κοινωνία, αποδεδειγμένα πια, έχει δημιουργήσει τα αγαθά του ανθρώπινου πολιτισμού. Καμία αξία δεν έχει η όποια προσπάθεια, αν δεν την μοιραστείς με τους άλλους. Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί σε ατομικό επίπεδο που να έχει αξία, αν δεν «κοινωνηθεί» με τους συνανθρώπους μας. Και η προσπάθεια, όπως και ο κάθε αγώνας, όσο και αν φαίνεται ανέφικτος, πρέπει να γίνεται.
«Ο μόνος αγώνας που χάνεται, είναι αυτός που δεν δίνεται»
Ν. Κακλαμανάκης, Χρυσός Ολυμπιονίκης
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2013 Δημήτρης Παπαϊωάννου
papaioannouphotography.com 