Κοίτα πώς η ζωή τα φέρνει
Κοίτα με τα μάτια της ψυχής πόσο τρωτοί είμαστε
Κοίτα και δες αληθινά, πόσο όλοι είμαστε το ίδιο εύθραυστοι
Με το μυαλό μας συνεχώς στα δικά μας μικρά και ιδιωτικά
Ξεχνούμε
Παραμένουμε μεν φιλικοί αλλά σπάνια περνάμε στην ουσία
Και η ουσία των πραγμάτων είναι η μόνη αυτή αλήθεια
Το πόσο όμοιοι είμαστε και πόσο ίσοι μπροστά στο προδιαγεγραμμένο τέλος
Που να το φανταστείς;
Και που το ξέρεις, τι αλλάζει;
Οι βόμβοι δεν σ’ αφήνουν να ακούσεις τους ήχους και τα σιγοψυθιρίσματά του
Σ΄αρέσει η φασαρία και το γλέντι της ζωής και δεν νοιάζεσαι
Μόνο τέτοιες στιγμές, κάθεσαι και συλλογιέσαι
Νοιώθεις σαν να είσαι ο ίδιος εσύ που έφυγες
Σταματά ο χρόνος και ξάφνου βλέπεις τον ίσκιο
Καλό θα ‘ναι το ταξείδι γιατί δεν υπάρχει πια παρά μόνο μια γαλήνη
Μια ηρεμία σκοτεινή και αδιατάραχτη
Ούτε φως, ούτε ήχος, ούτε κίνηση
Ξύπνα απ’ το λήθαργο, έχασες μόνο ένα κομμάτι σου
Ένα κομμάτι της ζωής σου που κόπηκε και σε άφησε πίσω
Να συνεχίσεις εκείνο που εκείνος δεν πρόλαβε
Καλή αντάμωση…
papaioannouphotography.com 