Αν κάνεις βόλτα στους δρόμους της πόλης, την ώρα που τα μαγαζιά και οι υπηρεσίες είναι κλειστά, συναντάς κάποιους περαστικούς που γυρίζουν σπίτι, κάποιους που έχουν βγει για βόλτα με το σκύλο τους και κάποιους που το μεροκάματο δεν τελειώνει αυτήν την ώρα.
Όλοι αυτοί, άλλοι μελαγχολικοί άλλοι βιαστικοί και άλλοι απλά να ξεκουράζονται παίρνοντας ακόμα και έναν υπνάκο στο τιμόνι, έχουν κάτι να σου πουν. Είτε λοξοκοιτάζοντάς σε, είτε σε προσπερνούν χαμογελώντας, είτε παραξενεύονται και ρωτούν «γιατί βγάζεις φωτογραφίες».
Είναι όλοι πολίτες που δουλεύουν, σπουδάζουν ή μένουν στην πόλη, που έχουν αναγκαστεί ή έχουν επιλέξει να ζουν εδώ, που όμως αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κίνδυνο. Η «κρίση» έχει χτυπήσει όλων την πόρτα και αν τους παρατηρήσεις ίσως διακρίνεις και την ανησυχία τους, ακόμα και όταν σου χαμογελούν.
Αυτή η σύντομη παρουσία κάποιου με μια μηχανή στο χέρι, τους έβγαλε λιγάκι από τη ρουτίνα τους. Τους αναστάτωσε γλυκά και τώρα που αυτός χάθηκε, γύρισαν ξανά στη συνηθισμένη τους ασχολία. Σαν να μην έγινε τίποτα. Σαν να μην είδαν, ή άκουσαν τίποτα. Όλα τέλειωσαν τόσο ξαφνικά όσο άρχισαν και το μόνο που έμεινε είναι οι φωτογραφίες που το μαρτυρούν…
◊
Αυθόρμητες καθημερινές εικόνες !!! Και όπως πάντα το κείμενό σου τέλειο !!!
LikeLike
Ευχαριστώ πολύ, είναι χαρά μου να σας ταξιδεύω έστω και για τόσο λίγο!
LikeLike