From a point of view…
Αν και η φωτογραφία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ύπαρξη του φωτογράφου, εντούτοις ο φωτογράφος – και δη ο επαγγελματίας – είναι περίπου παρεξηγημένος.
Μιλώντας για φωτογραφία, δεν είναι δυνατόν να ακυρώσουμε τη ματιά του υποκειμένου, ούτε τη σκέψη του, ούτε ακόμα και την ψυχική του διάθεση.
Για να «υπάρξει» μια φωτογραφία, να δημιουργηθεί, δεν φτάνει να υπάρχει μόνον το μηχανικό μέσον, δεν είναι αρκετή ούτε η γνώση. Αυτό τελικά που κάνει μια φωτογραφία «να μιλά αντί χιλίων λέξεων» είναι η προσωπική ματιά του φωτογράφου, είναι το κομμάτι εκείνο της ψυχής του που απεικονίζεται πάνω στο μικρό κομμάτι της πραγματικότητας που κατάφερε, με όλα τα παραπάνω εφόδια και την συγκατάθεση της νόησής του να αποτυπώσει.
Άλλο ένα σημείο που επίσης «χωλαίνει» είναι η φωτογράφιση του ίδιου του φωτογράφου. Στη σύγχρονη εποχή με τα λεγόμενα «selfies» αυτό έγινε κατά κάποιον τρόπο πραγματικότητα, όμως σύμφωνα με τα όσα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο φωτογράφος σαν «αντικείμενο» πια, σαν στοιχείο μια φωτογραφίας που να τον αναπαριστά και να τον χαρακτηρίζει δεν είναι και τόσο σύνηθες.
Οι celebrities, τα φωτομοντέλα ή ακόμα και οι απλοί άνθρωποι στον δρόμο, αποτελούν πολύ πιο ενδιαφέροντα στοιχεία για κάποιον να ασχοληθεί. Ακόμα και για τον ίδιο τον φωτογράφο. Η καταγραφή της ζωής του – όχι του ιδίου αλλά κάποιου άλλου – φωτογράφου, είναι κάτι που δύσκολα γίνεται. Ίσως γιατί είναι απασχολημένος να καταγράφει οτιδήποτε άλλο… Ίσως γιατί μεταξύ φωτογράφων ελλοχεύει μια σχέση «αγάπης-μίσους» ή απλά ίσως γιατί θεωρείται υπερβολικό να φωτογραφίζεις έναν φωτογράφο (και μόνο που το ακούς, σου φαίνεται «κάπως»)!
Για μένα προσωπικά, τον τελευταίο καιρό ιδιαίτερα, αποτελεί αντικείμενο μελέτης και σπουδής. Ο φωτογράφος και περισσότερο ο επαγγελματίας, ιδιαίτερα στη χώρα μας είναι ένα πρόσωπο που κουβαλάει έριδες του παρελθόντος, παρεξηγημένες αντιλήψεις και λάθη που τον έχουν χαρακτηρίσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Όταν ακούει κάποιος που σε ρωτάει «τι δουλειά κάνεις» και του λες «επαγγελματίας φωτογράφος», είναι σαν να τον περνά ηλεκτρικό ρεύμα. Σε άλλους η αντίδραση είναι έως αδιάφορη. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που στο άκουσμα της ιδιότητάς σου, σηκώνουν τα φρύδια και απαντούν με θαυμασμό «μμμμ, μάλιστα»!
Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω τίποτα περισσότερο εδώ, δεν έχω ούτε καν τις γνώσεις – από ανθρωπολογικής ή κοινωνιολογικής πλευράς – για να το επιχειρήσω. Επιχειρώ να «δημιουργήσω» μερικά πορτραίτα επαγγελματιών συναδέλφων που συνάντησα στην τελευταία έκθεση της PHOTOVISION – ευκαιρίας δοθείσης – με έμμεσο ή άμεσο τρόπο!
Μαζί με τις δραστηριότητες που κατάφερα να «αποθανατίσω» αυτό το άρθρο μου λειτουργεί ως μια ωδή στον επαγγελματία φωτογράφο, που κατ’ εμέ καθόλου μα καθόλου δεν είναι ένας «συνηθισμένος» άνθρωπος. Αντιθέτως, είναι ένας πολύπλευρος χαρακτήρας, γεμάτος ατέλειες και στρεβλώσεις δημιουργικές, ένα συνονθύλευμα από γνώση και άγνοια, ικανότητες και μειονεκτήματα, άγρια χαρά και μελαγχολία.
Δεν είναι καθόλου συνηθισμένος άνθρωπος ο επαγγελματίας φωτογράφος… Και είναι έτσι γιατί συνεχώς – θέλοντας και μη – εξελίσσεται…
Δημήτρης Παπαϊωάννου
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2015 Δημήτρης Παπαϊωάννου
papaioannouphotography.com 