Την προ-περασμένη Κυριακή, 28 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία, η πρώτη Ποδηλατοβόλτα, σε συνεργασία φορέων και του Δήμου της πόλης της Ολυμπίας, με τις συμμετοχές να ξεπερνούν τις 150! Αυτό το γεγονός πρέπει να καταγραφεί στα χρονικά της πόλης ως προς την όλο και αυξανόμενη τάση της κοινωνίας να βρει τρόπους έκφρασης από τη μία και της «αλλαγής» αν θέλετε μιας νοοτροπίας που αγκαλιάζει νέους τρόπους ζωής, νέες αντιλήψεις και συνήθειες.
Όταν πριν από περίπου 5 χρόνια, είχα συμμετάσχει στην 1η Ποδηλατοβόλτα στον Πύργο, οργανωμένη από το περιοδικό «LOUD» και την συμμετοχή του Συλλόγου «Ποδηλατοδρόμος» Πύργου και άλλων φορέων, είχα αντιληφθεί πως ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν αρχίσει να στρέφονται προς το ποδήλατο, ως μέσον όχι μόνο μεταφοράς αλλά και ψυχαγωγίας, με τα όσα αυτό συνεπάγεται.
Επειδή ως κάτοικος και ενεργός πολίτης της Ολυμπίας, θεωρώ πως η πόλη της Ολυμπίας θα έπρεπε από καιρό να «παρέχει» πολύ περισσότερο πολιτισμό και να είναι πρωτοπόρος σε θέματα τέτοιου είδους, χάρηκα όταν έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πράξη τις ιδέες τους και προσφέρουν στον σημερινό πολιτισμό και εν προκειμένω, με την διοργάνωση της 1ης Ποδηλατοβόλτας.
Πριν ένα περίπου μήνα, ξεκίνησε από τον Δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας, το project «Cyclopolis», το οποίο έφερε στην πόλη το ποδήλατο, θέτοντας τα θεμέλια θα έλεγα για μια νέα πορεία όσον αφορά στην καλλιέργεια νέων τάσεων και συνηθειών που έλεγα παραπάνω.
Τα ποδήλατα, τοποθετήθηκαν σε τέσσερις σταθμούς στην πόλη, όπου εκεί θα μπορούσε ο πολίτης και ο επισκέπτης, να «ενοικιάζει» τρόπον τινά ένα ποδήλατο, για μια βόλτα, ψυχαγωγούμενος – και αθλούμενος ταυτόχρονα – πέρα από το γεγονός ότι μια τέτοια κίνηση, προσθέτει στην αναβάθμιση γενικώς της εικόνας μιας σύγχρονης πόλης.
Η βόλτα με τα ποδήλατα εκείνης της Κυριακής, έδωσε μια νέα πνοή στην πόλη, έφερε κοντά πολλούς ανθρώπους, τους «άνοιξε» καινούργιους δρόμους και πρόσθεσε ένα ακόμα «αντικείμενο», ανάμεσα στα όσα μέχρι στιγμής μπορούσαν να τον «απασχολήσουν» δημιουργικά. Η βόλτα έγινε, ο κόσμος που ήταν εκεί ψυχαγωγήθηκε και ένιωσε για λίγο «παιδί», έγινε κάτι που δεν είχε εν πάση περιπτώση προηγούμενο.
Η «επόμενη μέρα» όμως, ήταν τουλάχιστον απογοητευτική. Σε μια βδομάδα μέσα, το σύνολο των ποδηλάτων σε όλους τους σταθμούς, παρουσίαζαν μια εικόνα που προκαλούσε ντροπή και αίσχος.
Κατεστραμμένα στο μεγαλύτερο μέρος τους, με τα εξαρτήματά τους κομμένα ή σπασμένα, με τους ίδιους τους σταθμούς λεηλατημένους και με την απορία ζωγραφισμένη – και την απογοήτευση – στα πρόσωπα όσων έβλεπαν καθημερινά την κατάσταση όλο και να χειροτερεύει. Σήμερα, ύστερα από ένα μήνα, σε κάθε σταθμό, υπάρχουν «άχρηστα» ποδήλατα, που δεν μπορούν να κινηθούν, λόγω της κακής τους κατάστασης και των ζημιών που έχουν υποστεί, ενώ η εικόνα συνεχίζει και προσβάλλει την όποια προσπάθεια έγινε και από πλευράς του Δήμου και όσων βοήθησαν ή προσέφεραν στο να δημιουργηθεί αυτή η ωραία «συνήθεια».
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτούς που ευθύνονται για αυτές τις εικόνες και πράξεις. Θα ήθελα μόνο να το σημειώσω εδώ, μέσα από αυτό το άρθρο, μόνο και μόνο για να ευαισθητοποιήσω όποιον μπορώ, προκειμένου κάτι τόσο όμορφο και σημαντικό να μην χαθεί για πάντα, ή τουλάχιστον όσο «ξαφνικά» εμφανίστηκε.
Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι μέσα σε αυτή τη μικρή κοινωνία – όπως και σε κάθε κοινωνία – που δείχνουν την ευαισθησία τους έμπρακτα, που ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου και που ακόμα και κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις των αρνητικών ή των αντιδραστικών, μπορούν και τα καταφέρνουν να κάνουν πράγματα για το κοινό καλό. Αυτούς τους ανθρώπους όμως θα πρέπει, η κοινωνία να τους σέβεται, να βρίσκεται στο πλευρό τους και να τους παρέχει κάθε δυνατή διευκόλυνση ή βοήθεια προκειμένου όλα όσα έχουν υπ’ όψιν τους να κάνουν, να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν στο μέγιστο. Δεν μπορεί «ένας να φτιάχνει και δέκα να χαλάνε» όπως λέμε.
Εδώ, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιους επίσης ευαίσθητους πολίτες της Ολυμπίας, που με το έργο τους προσφέρουν τα μέγιστα στον τόπο. «Φρέσκοι» και αυτοί, δραστηριοποιούνται σε ένα άλλο επίπεδο, που όμως δεν θα πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους, επειδή και ο δικός τους στόχος βρίσκεται σε συνάρτηση με τους στόχους όσων προσπαθούν για ένα καλύτερο «αύριο», χωρίς να ξεχνάνε το «τώρα» το «σήμερα».
Ο Εμπορικός Σύλλογος της Αρχαίας Ολυμπίας «Ερμής», έχει αναλάβει εξίσου ένα πολύ δύσκολο έργο, προκειμένου να συμβάλλει όσο περισσότερο γίνεται στην αναβάθμιση της εικόνας της πόλης, που και αυτό είναι ένα «συν» στην εν γένει σύγχρονη κουλτούρα κάθε κοινωνίας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, έκανε πάρα πολλά σημαντικά πράγματα που έδειξαν αμέσως μια άλλη εικόνα στην πόλη. Ένα από αυτά ήταν η αποφασιστικής σημασίας πρωτοβουλία τους με τα αδέσποτα της πόλης, που τον τελευταίο χρόνο, είχαν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα. Πάλι εδώ θα κάνω μια μικρή αναφορά σε όσους ασυνείδητους και ανεγκέφαλους «αντέχουν» να κάνουν ένα έγκλημα τέτοιου είδους, όπως είναι το να εγκαταλείπουν ένα ζώο. Σε συνεργασία – όπως έμαθα – με το Δήμο της πόλης και τον Σύλλογο «Ρόμμελ», βοήθησαν ώστε τα άτυχα ζώα να εμβολιαστούν, να αποπαρασιτωθούν και βέβαια να τοποθετηθούν σε ειδικούς χώρους φύλαξης όπου υπάρχουν. Αυτό δείχνει όχι μόνο ευαισθησία αλλά και πολιτισμό, επειδή δεν είναι δυνατόν να ζούμε σε μια κοινωνία που δεν συμπαραστέκεται ακόμα και σε ένα ζώο. Ανάμεσα στα όσα κατάφεραν να πραγματοποιήσουν, ήταν και ο στολισμός με σημαίες όλων των χωρών του Κόσμου, ακόμα μια κίνηση που ομόρφυνε και έδειξε ένα άλλο «πρόσωπο» της πόλης. (Και αυτά όμως έτυχαν κάκιστης μεταχείρισης από ασυνείδητους).
Παρ’ όλα αυτά τα αρνητικά, η πόλη φαίνεται πως αρχίζει να «ξυπνά» από έναν πολιτιστικό λήθαργο, που μόνο η «Αφή» τάραζε τα νερά και βέβαια το Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας, χωρίς ουσιαστικά να γίνεται κάτι που να έχει περισσότερο «ψυχή βαθιά». Αξίζει να σημειωθεί πως οι παραστάσεις και το πρόγραμμα γενικά του Φεστιβάλ, είναι ποιοτικό και προσφέρει σε όσους το αντιλαμβάνονται. Πρόσφατη εκδήλωση, η συναυλία με «τα Χρώματα της Ίλιδας» που έγινε το βράδυ του Σαββάτου, με αναφορά στον Μάνο Λοΐζο. Συγκινητική από κάθε άποψη, με ωραίες φωνές και ταλαντούχους μουσικούς, ο ορχήστρα έκανε όλον τον κόσμο να σιγοτραγουδά αξέχαστα τραγούδια και μας ταξίδεψε στα μουσικά μονοπάτια του μεγάλου Μάνου.
Ως υστερόγραφο, θα ήθελα να σημειώσω ένα μόνο πράγμα. Πως, πρέπει να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία του να προσφέρεις, όχι μόνο στον εαυτό σου αλλά και στον άλλον, στον συνάνθρωπο και στον συμπολίτη. Ούτως ή άλλως, σε μια κοινωνική ομάδα, μικρή ή μεγάλη, ό,τι και αν κάνεις, πάντα θα το συναντήσεις μπροστά σου, λόγω της νομοτέλειας της Φύσης. Είναι κανόνες απαράβατοι και ισχύουν πάντα. Τίποτα δεν μένει ούτε κρυφό, ούτε σταθερό. Όλα αλλάζουν. «τα πάντα ρει», όπως έλεγε και ο αρχαίος φιλόσοφος. Αυτό που μένει είναι, όσοι ακόμα δυσπιστούν ή έχουν έμφυτη την αντίδραση και την καταστροφή μέσα τους, να μπορέσουν να τους ευαισθητοποιήσουν όσοι έχουν την διάθεση μα και την αγάπη να προσφέρουν και να δημιουργήσουν. Είναι αν θέλετε ένα ακόμα – πιο δύσκολο βέβαια – κομμάτι της κοινωνικής προσφοράς. Πώς συμπεριφέρεσαι σε ένα παιδί; Το παραδειγματίζεις με την συμπεριφορά σου, του μαθαίνεις νέα πράγματα, ίσως και να το μαλώνεις (δεν είναι κακό αν είναι παραγωγικό) για να καταλάβει, μα πάνω απ’ όλα δεν το αφήνεις ανεξέλεγκτο. Έτσι ίσως θα μπορούσαμε να καταφέρουμε, όσα πράγματα δημιουργούνται, να μην καταστρέφονται, να μην απαξιώνονται και να μην μηδενίζονται από κανέναν. Θέλει όμως και αυτό την προσοχή μας. Δεν φτάνει να παράγεις μόνο, πρέπει και να διαφυλάττεις και να θεραπεύεις και να προλαμβάνεις. Είναι με μια λέξη αυτό που λέμε, «παιδεία». Αυτή είναι η λύση. Και σε αυτό, οφείλει ολόκληρη η κοινωνία να συμμετέχει. Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά και όλοι μαζί. Αλλιώς, μόνο «επιστροφή» στο σημείο εκκίνησης θα κάνουμε…
◊
I’m writing a book. I’ve got the page numbers done. Steven Wright
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2013 Δημήτρης Παπαϊωάννου
papaioannouphotography.com 