«Από τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού…» ακούς τον ψίθυρο των νερών του να μουρμουρίζουν:
“ΑΓΩΝ”
Από τα μαρμάρινα χέρια της Μούσας που κρατάει τη σάλπιγγα, ηχεί η μελωδία που σε μουδιάζει…
Στην άκρη της Ολυμπίας, κυλάει το ποτάμι των μύθων…
Κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια λούστηκαν κάποτε οι αθλητές της αφού καθάρισαν με τη στλεγγίδα την άμμο της παλαίστρας από τους αγώνες της πυγμής και της πάλης…
Κάθε λουλούδι, κάθε κλαδί, κάθε πουλί, έζησε κάποτε τη στιγμή της αιώνιας πάλης του φωτός με το σκοτάδι…
Ζωντανεύει στο μυαλό η εικόνα της αιώνιας προσπάθειας…
Έρχεται ακίνητη από το παρελθόν, λουσμένη «στο φως των αξιών»…
Μεταλαμπαδεύεται μέσα σε μέταλλα και ξύλα, που κρατούν οι χούφτες των σημερινών Κοροίβων…
Πέρα από τα σύνορα του Σταδίου τρέχουν, κρατώντας την ιερή φλόγα, μέσα από αγέλες ανθρώπων που θωρούν το θάμα…
Σφύριξε Άγια Μούσα τη σάλπιγγα…να πάψει ο πόλεμος…να γίνει ειρήνη απ’ άκρη σ’ άκρη στη γη…
Άναψε Άγια Φλόγα με δύναμη καταλυτική…άνοιξε δρόμο…δείξε το δρόμο…
Προσπέρασε κάθε σκότος και λάμψε στις καρδιές μας πρώτα με αισιόδοξη λάμψη…
Θα είναι μακρύς ο δρόμος προς το βωμό, μα μόλις φτάσεις, όπως κάθε φορά, μια νέα ελπίδα γεννάς, εκείνη την αισιόδοξη λάμψη στις καρδιές μας και τη ζωγραφίζεις στα πρόσωπα νικητών και νικημένων…
Εσύ τους φωτίζεις ΟΛΟΥΣ…
Καλό κατευόδιο…