Στη Φολόη τα μανιτάρια προβάλλουν πανέμορφα σαν ζαχαρωτά από το έδαφος σε μεγέθη, σχήματα και χρώματα, μια μαγική εικόνα που ανακαλύπτεις όταν περπατάς πάνω στα πεσμένα φύλλα της οξιάς…
Η μυρωδιά του υγρού χώματος, των φύλλων, της φτέρης και των μανιταριών δίνει τη χαρακτηριστική χροιά στον αέρα του Δάσους.
Συνδέω όλο και περισσότερο τους τόπους με τους ανθρώπους, τις μυρωδιές με πρόσωπα, τους ήχους με γεγονότα που προηγήθηκαν και έτσι τα ανακαλώ από το υποσυνείδητό μου. Το μυαλό μου, σάκος που κρέμεται στην πλάτη του Άη Βασίλη κρύβει δώρα, που πολλά μένουν κρυμμένα, ξεχασμένα κάπου εκεί ανάμεσα στα όσα μπορώ να θυμηθώ…
Γι’ αυτό μ’ αρέσει να συχνάζω σε μέρη σαν αυτό, όπου ανακαλώ ακόμα και με την όσφρηση, τη γεύση παλιότερων εποχών στη ζωή μου. Το φως που πέφτει ανάμεσα από τα φυλλώματα σε δέσμες, τα μούσκλια στους υγρούς κορμούς, τα κόκκινα φυλλαράκια της αγράμπελης, είναι κομμάτι πια της ιστορίας μου. Η μόνη μου στεναχώρια, η δραματική πλευρά της μικρής μου πραγματικότητας, που δεν μπορώ να ζήσω από κοντά την έκρηξη αυτή της Φύσης, να ακούσω το θρόισμα των πεσμένων φύλλων όταν τα μανιτάρια προσπαθούν να ανοίξουν δρόμο ανάμεσά τους και να προβάλλουν στο φως, τον ήχο της βροχής που θα μούσκευε το ήδη υγρό χώμα, τα πουλιά που θα κελαηδούσαν στο πρώτο σκίρτημα της Άνοιξης…
Όλα αυτά που θα γίνονται σε τόπους σαν αυτόν, μόνο που δεν θα είσαι εκεί για να τα ζήσεις…
◊
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.
copyright © 2014 Δημήτρης Παπαϊωάννου