Το κλέος της Ολυμπίας!

Αποκαταστάθηκε η τιμή της Ολυμπίας

Η «πληγή» πάνω στο σώμα της Παγκόσμιας Πόλης έκλεισε, τα ευρήματα επέστρεψαν στις προθήκες τους, οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας βραβεύτηκαν για το πολύτιμο έργο τους που πρόσφεραν και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας και με το πέρας της «σεμνής τελετής», όλοι απεχώρησαν ενθουσιασμένοι και ικανοποιημένοι για την επιτυχία αυτή, γιατί για επιτυχία και τιμή πρόκειται, που αποκαθιστά την ιεροσυλία της 17^ης Φεβρουαρίου.

Ως «αναστάσιμη μέρα για την Ολυμπία αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο», χαρακτήρισε την ημέρα αυτή (την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου) εκφράζοντας και την ευγνωμοσύνη της στις Ελληνικές αρχές, η Προϊσταμένη της Ζ’ Εφορίας Βυζαντινών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Γεωργία Χατζή.

Όμως, παρ’ ότι η μέρα ήταν τόσο σημαντική και φάνηκε στα πρόσωπα όλων όσων παρευρέθηκαν, οι κάτοικοι του «μικρού χωριού» έμειναν έξω από αυτή τη γιορτή, σαν από αδιαφορία, σαν από βαριεστιμάρα. Εκτός λίγων, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι ίδιοι οι κάτοικοι ήσαν επιδεικτικά απόντες! Κλεισμένοι στα καφενεία – χειμώνας γαρ – και μερικοί στα μαγαζιά τους, έδειξαν για μια ακόμα φορά την απόσταση που τους χωρίζει από την «πόλη» της Παγκόσμιας Ιδέας των Ιδανικών του Ολυμπισμού και του Πολιτισμού.

Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί που δήλωσαν απόντες, είναι πολίτες που χαίρουν του σεβασμού ή και του θαυμασμού της κοινωνίας.  Λες και δεν ξέρουν που βρίσκονται!

Λες και δεν τους αγγίζει τίποτα. Λες και δεν ξέρουν «ποια» είναι η Ολυμπία! Ή μήπως δεν ξέρουν;

Τα λόγια της Γ. Γραμματέως Πολιτισμού του Υπ. Πο. κα. Λίνα Μενδώνη, ήχησαν σαν κανονιές στα αυτιά του καθένα που είχε την ίδια απορία:

«Ένα μνημείο όταν είναι αποκομμένο από τα συμφραζόμενά του, από το περιεχόμενό του, είναι απλά ένα αριστούργημα τέχνης. Μέσα όμως από τα συμφραζόμενά του είναι αυτό που διατηρεί τη μνήμη. Η μνήμη είναι αυτή που διατηρεί τις αξίες στην αιωνιότητα. Χωρίς μνήμη – αν σταματήσουμε να θυμόμαστε – τότε δεν υπάρχει τίποτα. Χάνονται όλα. Και αυτό που αποκαταστάθηκε σήμερα είναι η μνήμη αυτή ,η πολιτισμική μνήμη, σ’ ένα μοναδικό χώρο για την Ελλάδα αλλά και για την Ανθρωπότητα».

Είναι λοιπόν η «μνήμη» που έχουμε χάσει και ως άτομα και ως κοινωνία. Φτάσαμε σε σημείο να ξεχνάμε! Αυτό θα έλεγε κανείς πως είναι η απάντηση , το χαμένο κομμάτι του παζλ, που πάντα θα λείπει από οποιαδήποτε «προθήκη» πραγματική ή φανταστική και που δεν θα αποκατασταθεί ποτέ, παρά μόνον όταν αντιληφθούμε  μέσα μας την παγκόσμια σημασία της Ολυμπίας.

_________________________________________________________________

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή κειμένων, φωτογραφιών, γραφικών και εικονογραφήσεων,  ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους των αναρτήσεων του blog και του site, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη (Νόμος 2121 / 93 άρθρο 14 παρ. 3 Περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Οι φωτογραφίες, τα γραφικά και γενικά αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα και συνοδεύουν τα άρθρα, την ευθύνη νόμιμης χρήσης τους έχει ο δημιουργός τους.

copyright © 2012 Δημήτρης Παπαϊωάννου