«Ενθουσιασμός για την Ολυμπία»

Livio Rossetti: «να δημιουργηθεί ένας νέος ενθουσιασμός για την Ολυμπία»

 Την Αρχαία Ολυμπία επισκέφτηκε την Παρασκευή το μεσημέρι ο επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Περούντζια της Ιταλίας  Livio Rossetti όπου είχε συνάντηση με τον δήμαρχο της πόλης Θύμιο Κοτζιά . Σκοπός της προγραμματισμένης επίσκεψης του κ Rossetti ήταν η παρουσίαση « ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δημιουργίας παγκόσμιου κινήματος  για την Ολυμπία».

Σύμφωνα με τον κ Rossetti

«Οι δράσεις ανάδειξης της Ολυμπίας θα βασίζονται στο εξής  τρίπτυχο:

Α. Στην καθιέρωση Ημέρας με την ονομασία  « ευχαριστούμε την Ολυμπία»,   όπου κάθε τέσσερα χρόνια θα πραγματοποιείται στην Αρχαία Ολυμπία  γιορτή με την συμμετοχή πρωταθλητών. Οι πρωταθλητές που θα προσκαλούνται θα μπορεί να είναι και εν ενεργεία αλλά και παλαίμαχοι  .Β. Στην απόδοση τιμής επιτίμου δημότη σε πρωταθλητές . Όπου θα δημιουργείται μεταξύ των αθλητών ο ανταγωνισμός ,η προσδοκία και  η ελπίδα  κάποια στιγμή να ανακηρυχθούν με την ύψιστη αυτή τιμή. Γ. Στην Ίδρυση Μη Κερδοσκοπικού Ιδρύματος με μέλη του θεσμικούς και ιδιώτες που θα έχει την ευθύνη για την υλοποίηση της παραπάνω πρωτοβουλίας.»

Ακόμα ο κ Rossetti πρότεινε στο πλαίσιο των δράσεων αυτών να «δημιουργηθεί ένα χάλκινο μετάλλιο με την αναγραφή πάνω σ΄ αυτό της φράσης «σ’ ευχαριστούμε Ολυμπία» . Το μετάλλιο θα αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στις 292 Ολυμπιάδες που έλαβαν χώρα στα χρόνια της αρχαιότητας . Θα μπορεί να έχει και αύξοντα αριθμό και να δίνεται μόνο στην Ολυμπία  από τον δήμαρχο της πόλης» . Τέλος ο κ Rossetti έκανε εκτενή ανάλυση και οικονομικών εσόδων μέσω της υλοποίησης του όλου εγχειρήματος.

Υπεύθυνος γραφείο τύπου, Γ. Μαρκόπουλος

◊

Σχόλιο

Σε μια εποχή που «οι κρίσεις» είναι πολύ περισσότερες από μία, η πρωτοβουλία του αξιότιμου καθηγητή Rossetti, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό γεγονός από μόνο του, το οποίο κατά τη γνώμη μας, έχει παγκόσμια ενέργεια και δυναμική.

Ακολουθώντας τα χνάρια της σκέψης του, διακρίνει κανείς πολλαπλές αντανακλάσεις, που προέρχονται από τις σκέψεις πολλών «προκατόχων» της ιδέας αυτής. Ούτως ή άλλως, οι ιδέες «ταξιδεύουν στο σύμπαν» και ο,τι συμβαίνει πάνω σε αυτή τη γαλαζοπράσινη νησίδα στο κενό (sic), είναι ένα μέρος ενός αόρατου και αδιάσπαστου συνόλου. Θέλουμε εδώ να τονίσουμε πως η Ολυμπία, είναι στο μυαλό όλου του κόσμου, όλοι την αγαπούν και όλοι την ξέρουν, ακόμα και στις αφιλόξενες στέπες της Μογγολίας.

Και όμως, αυτοί που θεωρούνται «θεματοφύλακές» της, είναι αυτοί που «ανοσιουργούν» πάνω στο μαρμαρένιο κορμί της, είτε με τη σιωπή τους, είτε με την αφέλειά τους, είτε με την αδιαφορία τους.

Η κατάπτυστη πράξη της κλοπής των εκθεμάτων, από το Μουσείο Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας,  μας δημιουργεί ένα φόβο και μια ντροπή, αναλογιζόμενοι τα μεγέθη.

Έχουμε φτάσει τόσο πολύ χαμηλά ως κοινωνία, που στρεφόμαστε πλέον σε ανίερες πράξεις προκειμένου να «επιβιώσουμε» ως όντα και μόνο πάνω σε αυτόν τον πανέμορφο κόσμο που κληρονομήσαμε από τους προγόνους;

Και αν υπάρχουν «αυτοί» που δεν έχουν αντιληφθεί το «βάρος» που κουβαλούν στους ώμους τους, γεννημένοι γαρ στη γη της Ολυμπίας, ποιοί θα είναι αυτοί που θα επωμιστούν την «ευθύνη» να συνεχίσουν να διαφυλάττουν «τα ιερά και τα όσια»;

Εν κατακλείδι, η σύγχρονη κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους που να είναι ευαίσθητοι σε τέτοιες πρωτοβουλίες – ακόμα και σαν σκέψεις – και να στηρίζουν δίχως πάθη και εγωιστικές τάσεις που προέρχονται από τη συλλογική μνήμη, εκείνους που πρωτοπορούν, εκείνους που προσφέρουν και εκείνους που βάζουν πρώτα από όλα το κοινωνικό καλό, και οι οποίοι γνωρίζουν καλά πως μια κοινωνία για να υπάρξει, τα μέλη της δεν μπορούν να συμπεριφέρονται ως αυτάρκη, παρά μόνο ως μέλη ενός μεγαλύτερου και οργανωμένου συνόλου.

Δημήτρης Παπαϊωάννου