Η ζωή σαν όνειρο!

Ήμασταν μικρά παιδιά ακόμα…

Τρέχαμε στα ποτάμια και τσαλαβουτούσαμε στα νερά, ψαρεύοντας ψαράκια και τρομάζοντας τα βατράχια.

Πέρασαν τα χρόνια της παιδικής ανεμελιάς και της ζωής χωρίς ευθύνες και οικογενειακά «βάρη». Μεγαλώσαμε, πήγαμε στο στρατό, είδαμε κάτι άλλο, αρχίσαμε να ωριμάζουμε, να «ψηνόμαστε», γίναμε άντρες.

Κάποια στιγμή, στο πέρασμα της ζωής, προσπαθήσαμε να κάνουμε και κάτι που θα μας βοηθούσε να μείνουμε στον τόπο μας και να μπορέσουμε να ζήσουμε στηριζόμενοι στα πόδια μας. Τότε όμως δεν σκεφτόμαστε πως η σημερινή κατάσταση θα μας άφηνε εκτεθειμένους και θα μας δυσκόλευε τόσο πολύ που θα αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω μας το χωριό, τους ανθρώπους που μαγαλώσαμε μαζί, τους δικούς μας.

Το παλέψαμε, είναι αλήθεια. Με θυσίες και πολύ προσωπική δουλειά. Όμως τελικά η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχό μας και «αποτύχαμε». Όσο και αν προσπαθήσαμε να κρατηθούμε στον τόπο μας, μας κέρδισε το αστικό κέντρο. Η παμφάγα και αχόρταγη Αθήνα.

Να όμως που και πάλι δεν καταφέραμε να ριζώσουμε εκεί. Ήμασταν παιδιά της γης και του μόχθου, της Φύσης και του καθαρού ουρανού, του χωρίς ρύπους – κάθε είδους – αέρα, του βουνού και του λόγγου.

Και φτιάξαμε ένα σπιτάκι στο χωριό, με οικονομίες, σε κάποιο κομμάτι γης που μας είχε αφήσει ο πατέρας μας. Και είπαμε να γυρίζουμε κάτω, να το περιποιούμαστε, να ξεφεύγουμε από την αγχώδικη ζωή της πρωτεύουσας. Και ευτυχώς! Γιατί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, καταλάβαμε πόσο χρήσιμο ήταν.

Πόσο χρήσιμο να έχουμε ένα αποκούμπι, ένα δικό μας μέρος, το σπίτι μας το πατρικό, που θα γυρνούσαμε και θα μέναμε τελικά, σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από τότε που το απαρνηθήκαμε- που μας ανάγκασαν οι καταστάσεις.

Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να γυρίζουν στο χωριό. Έζησα κι εγώ για λίγο μακριά του, τόσο όσο χρειάστηκε να το επανεκτιμήσω και να το αγαπήσω αληθινά και να καταλάβω το πόσο δεμένος ήμουνκαι είμαι με τον τόπο μου.

Το όνειρό μου είναι να βρω τον τρόπο και να κάνω το κονάκι μου, να έχω δίπλα μου τον άνθρωπο της ζωής μου, να κάνω παιδιά και να τα μεγαλώσω μέσα στη Φύση, να ξέρουν τι θα πει χώμα, τι θα πει δέντρο, τι θα πει αγάπη.