“Ο λαγός και η χελώνα” στο “LEXIS”

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά που μεγάλωσαν αλλά δεν ξέχασαν ότι κάποτε ήταν και αυτά παιδιά και θυμήθηκαν εκείνο το παραμύθι που έλεγε ότι κάποτε οι άνθρωποι και τα ζώα ζούσαν αρμονικά μέσα στη Φύση και τα ζώα είχαν αποκτήσει ανθρώπινες ιδιότητες και έκαναν και αυτά εκδηλώσεις και αγώνες και δρώμενα…

Αυτά τα μεγάλα παιδιά, ο Νίκος και η Ευδοκία Ζήρου, από το Βιβλιοπωλείο «LEXIS» στον Πύργο, έκαναν την θαυμάσια αυτή εκδήλωση για τα  παιδιά, με κίνητρο την ψυχαγωγία τους, την εμπειρία και τη γνώση.

Αυτά τα παιδιά που ήρθαν σε αυτήν την παρέα, έζησαν κάτι διαφορετικό.  Ήταν μια μικρή γιορτή για αυτά, που τους έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να προβληματιστούν και να συνεργαστούν προκειμένου να κάνουν πράξη, το παραμύθι του Αίσωπου, «ο λαγός και η χελώνα».

Η γιορτή άρχισε με την εμφάνιση της σοφής κουκουβάγιας (Πέλλυ), η οποία άρχισε να διαβάζει στα παιδιά το παραμύθι. Ο στόχος όμως δεν ήταν μόνο να το ακούσουν αλλά να το βιώσουν κιόλας. Και γι’ αυτό, μετά το τέλος του διαβάσματος, οι οργανωτές και οι μαμάδες των μικρών φίλων της όμορφης αυτής παρέας, τα μασκάρεψαν σε ζώα, με φτερά, αυτιά, καβούκια και ουρές.
Ήταν η δραματοποίηση του μύθου, η βιωματική αυτή εμπειρία που σίγουρα τα έκανε να χαρούν, να σκεφτούν και να νιώσουν τη χαρά της συμμετοχικής δουλειάς.

Τα παιδιά μεταμφιέστηκαν και το παιχνίδι άρχισε.
Δύο από αυτά, ο «λαγός» και η «χελώνα», κάθισαν στην αφετηρία που ορίστηκε στο ένα σημείο και τα υπόλοιπα ζωάκια-παιδάκια, κάθισαν στο τέρμα, να περιμένουν τον τερματισμό του αγώνα μεταξύ του λαγού και της χελώνας.

Κορδέλα τερματισμού έγινε μια κορδέλα χρωματιστή με κόκκινο φιόγκο, φτερά πολύχρωμα ξεπετιόνταν από δεξιά και αριστερά, φωνές, γέλια αλλά και κλάματα, συνέθεταν τη μικρή αυτή εκδήλωση, που έγινε κανονικό πανηγύρι!

Τα παιδιά άλλαξαν ρόλους, έβγαλαν καβούκια και φόρεσαν φτερά, τερμάτισαν ξανά και ξανά, και στο τέλος κράτησαν όλα μαζί το κύπελλο  της νίκης, μιας νίκης που όλα μαζί επέτυχαν, αφού και μόνο η συμμετοχή τους αξίζει, πέρα από κάθε κύπελλο και βραβείο. Επειδή όμως στην κοινωνία μας έχουμε «κανόνες» και «κανονισμούς», οφείλουμε μέσα σε όλα, να αποδίδουμε τα βραβεία σε εκείνους που το αξίζουν, για να τους ενδυναμώνουμε να συνεχίζουν. Στο τέλος, τα παιδιά πήραν και από ένα δώρο, για να μην μείνει κανένα παραπονεμένο, και η μικρή γιορτή έκλεισε πανηγυρικά μέσα σε φωνές και αγκαλιές.

Αξίζει ακόμα ένα μπράβο στις μαμάδες που ανταποκρίθηκαν και έφεραν τα παιδιά τους σε αυτήν τη γιορτή, επειδή έτσι δίνουν στα παιδικά αυτά μουτράκια τη χαρά και την ευτυχία που τόσο λείπει από εκείνα τα παιδιά που μεγαλώνουν είτε με χωρισμένους γονείς, είτε σε ορφανοτροφεία.
Δυστυχώς, η κοινωνία μας έχει πάρει έναν άλλον δρόμο από εκείνον που ορίζει η Φύση και η ζωή, χωρίζοντας τους ανθρώπους με λαθεμένα κριτήρια, απομονώνοντάς από τους άλλους και κλείνοντάς τους όλο και περισσότερο στον εαυτό τους.

Η γιορτή αυτή θα έχει και συνέχεια. Θα οργανώνεται μια ή και δύο φορές το μήνα, απογευματινές ώρες, στο χώρο του Βιβλιοπωλείου. Θα είναι μια ευκαιρία φοβερή για τα παιδιά. Μια εμπειρία εκμάθησης, άμιλλας και πρωτοβουλίας, μια ευκαιρία να οξύνουν το μυαλό τους και να ψυχαγωγηθούν.